Urgentieregelingen moeten alle dakloze mensen een eerlijke kans geven op een thuis

Nederland heeft beloofd dakloosheid in 2030 uit te bannen, maar het aantal mensen zonder eigen thuis blijft groeien. De Wet Versterking Regie Volkshuisvesting biedt nu een historische kans om deze ambitie waar te maken - mits verbeterd. Want nu erkent deze wet slechts een fractie van de dakloze mensen als urgent.

Voor ons is de keuze helder. Of urgentie wordt beperkt tot de kleine groep mensen in opvangvoorzieningen of de wet wordt aangepast om alle dakloze mensen urgentie te geven. Wij pleiten nadrukkelijk voor dat laatste. Pas de wet aan zodat ook jongeren die van bank naar bank hoppen, mensen (ook gezinnen met kleine kinderen) die noodgedwongen bij familie verblijven zonder daar te kunnen inschrijven of zelfs in auto’s of caravans overnachten, erkend worden als urgent woningzoekenden.

Juist deze groepen - de overgrote meerderheid van dakloze mensen - hebben namelijk vaak geen toegang tot opvang. Zonder opvangadres geen urgentie, zonder urgentie geen woning: een uitzichtloze situatie die dakloosheid in stand houdt.

Urgentie in een gebroken woningmarkt
De wooncrisis raakt iedereen hard. Dit is hét moment om als overheid te investeren in de realisatie van meer sociale huurwoningen, zodat betaalbare en passende huisvesting sneller beschikbaar wordt voor meer mensen. Voor mensen zonder thuis is wachten geen optie, zonder een stabiele en veilige woonplek verslechtert hun situatie met de dag.

Het is onacceptabel dat mensen eerst naar een opvang moeten voor urgentie. Opvang is geen huisvesting, maar een tijdelijke crisisinterventie. Een eerlijke urgentieregeling die niemand uitsluit is geen privilege, maar een noodzakelijke correctie in een oneerlijke woningmarkt. Het risico van oneigenlijk gebruik van voorgestelde uitbreiding kan voorkomen worden door een beoordeling op basis van heldere criteria. Dit soort beoordelingen vindt nu ook al plaats. Het bieden van huisvesting is cruciaal om zo te voorkomen dat mensen terechtkomen in een instelling of opvang.

Onze oproep aan de Tweede Kamer
We doen een dringende oproep aan de Tweede Kamer de wet aan te passen zodat ALLE dakloze mensen volgens de ETHOS Light definitie in aanmerking komen voor urgentie. Dit is rechtvaardig én economisch verstandig - de kosten van dakloosheid (opvang, zorg en maatschappelijke gevolgen) zijn substantieel hoger dan de investering in directe huisvesting.

Deze aanpassing:
1. Draagt bij aan het oplossen van dakloosheid
2. Voorkomt dat mensen verder afglijden
3. Bespaart maatschappelijke kosten en persoonlijk leed
4. Sluit aan bij het Nationaal Actieplan Dakloosheid en de Lissabon Verklaring
5. Respecteert het grondwettelijk recht op huisvesting

Een thuis is het fundament voor herstel
Zonder stabiele woonplek is het onmogelijk aan de toekomst te werken, een baan te behouden, gezond te blijven of sociale contacten te onderhouden. Toegang tot urgentie kan voor duizenden dakloze mensen het verschil maken tussen uitzichtloosheid en een nieuw begin.